ประโยคติดปากที่เตรียมจาไปทักทายพวกผู้ใหญ่ในวันไปสอบชิงทุนไปเรียนฝรั่งเศส 1 เดือน
อาลาบัมบัมบ๊า... ซา-หวัด-ดี ทุกๆคน หลังจากที่ปล่อยให้บล็อกร้างคนน่ารักไปซะนาน และแล้วความน่ารักของดิฮั้น ก้อกลับมาทำให้บล็อกสดชื่นอีกครั้ง 555+
หายกันไปหลายวันนี้ มีเรื่องซุบซิบมาพิมพ์ให้อ่านเยอะเรยยยย
ประเดิมด้วยเรื่องแรกก้อตั้งแต่อาทิดที่แล้ว
วันพฤหัสบดีที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ.2550 ที่ผ่านมานี้ เป็นวันที่มหาวิทยาลัยมหิดลรับปริญญาบัตร ซึ่งพี่คนโตของเราก้อได้รับด้วย เรากะจาไม่ไปแร้ววเชียว เพราะต้องติวฝรั่งเศสกับอ.เกรียงฯ กะให้ญาติไปปลดปล่อยอารมณ์สุนทรีย์กันเองตามประสาคนแก่ เอ้ยย ม่ะช่ายยยย แต่อ.ท่านบอกว่าให้ไปงานรับปริญญากะครอบครัว ห้ามมาโรงเรียนเสียนี่กระไร เราเรยต้องไปตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ตื่นตี 4 ค่ะ ตี 4 อาจจาเป็นตี 3 นิดๆก้อได้ เพราะตื่นแล้วก้อมานั่งอมขี้ฟันอ่านหนังสือ (ดันนอนไม่หลับแล้ว) แล้วก้ออาบน้ำแปรงฟันด้วยก้อได้ มาแต่งตัว และหยิบของขวัญให้พี่คนโต และหิ้วดอกไม้ขึ้นรถ ( เฮ้ย นี่น้องน่ะ ไม่ใช่คนใช้) แล้วจากนั้นตี 5 กว่า รถก้อเคลื่อนตัวออกจากจุดหยุดนิ่งด้วยความเร็วเท่าไรต้องไปถามพ่อ ไปถึงรถนี่ลื่นเชียว สบ๊ายสบาย นั่งตากแอร์ในรถเนี่ย (ที่บ้านแม่ให้เปิดเฉพาะฤดูหนาว เอ้ย ร้อน) ไปถึงที่สวนอัมพร ถ่ายรูปแช๊บๆ พอดีเหลือบไปเห็นแต่ละคนเค้าถือช่อดอกไม้กันเยอะ ด้วยความที่เด๋วทางเราจาไม่เด่น เราเรยแอบแวบไปซื้อช่อตุ๊กตามาให้พี่ (ตังแม่)ถ่ายไปถ่ายมา ก้อได้เวลาที่จาต้องเข้าไปเตรียมตัวในสวนอัมพร เรากะแม่ก้อเรยไปรอที่สนามเสือป่า อ่อ พ่อด้วยน่ะ นั่งได้ซักพักเรากะแม่ก้อลุกไปกินข้าวมันไก่ อร๊อยอร่อย แต่โค..ซูเปอร์แพงเรย แล้วพอกินเสดก้อมานั่งตรงที่เค้าถ่ายทอดสดการรับปริญญาจากข้างในสวนอัมพร รอจนแดดส่องก้นเรยย อร้ากกก..ร้อนมากกก...... พอประมาณ 8 โมงก้อเริ่มมีการรับปริญญา อ้อ โดยรับจากสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา พอถึงตอนที่พี่เรารับ แม่เราก้อให้เอากล้องวีดีโอถ่ายจากโทรทัศน์ที่ถ่ายทอดสด อ่า(มารู้ตอนหลังว่าถ่ายผิดคน เพราะชื่อไปก่อนคน)ถ่ายเสดก้อไปรับพี่ที่หน้าสวนอัมพร หากันจนขาเขอนี่ระบมไปหมด และแล้วเราก้อเจอกัน อ้อ ขบวนยาย ป้า ลุงน้าและพี่ๆที่เป็นญาติกันตามมาตอน 10 โมงกว่า ซึ่งรับกันเสดแล้ว มานั่งกินข้าวอิ่มแปล้เรย แล้วเราก้อยกขบวนคนยังเด็กไปถ่ายรูปกันตามซุ้ม ถ่ายกันจนฝนลงเม็ด ก้อเรยเข้าเต้นท์กะว่าพอฝนหยุดจาไปถ่ายกันที่พระที่นั่งอนันตสมาคม แต่พอกะลังถ่าย ฝนแม่เจ้าโว้ย ก้อเทลงมา ลุงเรยรีบซื้อเสื่อปูนั่งที่เขาเอามาขายมากันฝน ยืนกันอยู่นาน พอคราวนี้ฝนหยุด เราก้อรีบแยกย้ายกันกลับ ไว้นัดเลี้ยงกันให้พร้อมหน้าพร้อมตาทุกคน กลับมาดึ๊กดึก ง๊วงง่วง คืนนั้นเรยต้องรีบนอน
ไปครั้งนี้สนุกมากกก พวกแพทย์ของมหิดลล้อหล่อ ผู้หญิงคณะเด้นท์ก้อส๊วยสวยย ถ้าได้ลองไปแล้วจาติดใจน่ะพวกเรา เหอๆๆๆ เอริ้กๆๆๆ l-lr
1 ความคิดเห็น:
ขอบคุณค่ะ สำหรับบทความดี ๆ
แสดงความคิดเห็น